Wielki Czwartek
W tym dniu rano może być sprawowana tylko jedna Msza św. – tzw. Msza Krzyżma świętego. Celebrowana jest w kościele katedralnym przez biskupa i prezbiterów w każdej diecezji. Biskup konsekruje oleje, które kapłani zabierają do swoich parafii.
Wieczorem odprawia się uroczystą Mszę Wieczerzy Pańskiej, która rozpoczyna obchody Świętego Triduum Paschalnego. To pamiątka Ostatniej Wieczerzy Chrystusa spożywanej w wieczerniku z uczniami na dzień przed męką i ustanowienia dwóch sakramentów – Kapłaństwa i Eucharystii. Wielki Czwartek to święto wszystkich kapłanów. W kościołach zazwyczaj wręcza się księżom kwiaty i składa życzenia.
Po Mszy św. przenosi się wszystkie puszki z Najświętszym Sakramentem do kaplicy adoracji, zwanej ciemnicą. Z ołtarza zdejmowany jest obrus i świece.
Trzeba podkreślić, że żaden dzień z życia Pana Jezusa nie został tak dobrze udokumentowany, jak Wielki Czwartek i Wielki Piątek. Jest to uderzająca pieczołowitość Ewangelistów.
Wydarzenia Wielkiego Czwartku można podzielić na dwie fazy: to, co się wydarzyło w Wieczerniku oraz wypadki, które miały miejsce na Górze Oliwnej. Liturgia tego dnia wyraźnie je wyodrębnia.
Podczas Ostatniej Wieczerzy Chrystus ustanawia dwa sakramenty: Eucharystię i Kapłaństwo. Na pamiątkę tego wydarzenia liturgię wielkoczwartkową sprawuje się w kolorze białym. Podczas niej dokonuje się obrzędu umycia nóg przypominając to, co dokonało się w wieczerniku, kiedy Chrystus umył nogi Apostołom.
Po Eucharystii kapłan wynosi Najświętszy Sakrament do specjalnej kaplicy – ciemnicy, w której następnie trwa adoracja. Jest to w symboliczny sposób przypomnienie modlitwy Chrystusa w Ogrójcu.
