Triduum Paschalne 2025
Droga Twojej męki, Chryste, wiedzie przez środek mego serca. Jest historią Twoich czasów i mojego dziś. Zbawiasz nas razem i każdego z osobna. Ile serc, tyle śladów w Twym krzyżowym szlaku.
Twoje podobieństwo do nas i Twoja równoczesna inność — to znak, któremu człowiek sprzeciwiać się będzie aż do dnia Twojego przyjścia. To znak i źródło mocy do ciągłego powstawania i pięcia się wzwyż.
Gdzie byłam wtedy, w wielkie dni, dwa tysiące lat temu? — w centrum Twojego bólu.
Gdzie jestem teraz, dziś? — na dnie Twego wyboru.
A gdzie Ty jesteś, Chryste, we mnie najbardziej konkretnym śladzie Twojej męki?
Śladami męki mojego Pana
Maria Imelda Kosmala
«Ku twarzy wędruję», Warszawa 1997, str. 67
