Życzenia księdza proboszcza na Narodzenie Pańskie 2024 roku
Wigilia wczoraj, a dziś….
Łza mi dzisiaj kręci i po policzku spływa, bo to co opisuje, to historia prawdziwa.
Czy warto to przeczytać? Zdecydujcie sami, zastanawiając się nad sensem autora słowami. Piszę ten wiersz dla młodego pokolenia, aby przeczytali i zobaczyli jak ten świat się zmienia.
”Jaką piękną tradycją były Bożonarodzeniowe Święta
Święta, których współczesny świat już nie pamięta
Przybieżeli do szopy pasterze
Niosąc swoje dary Jezusowi w ofierze
Narodził się w ubóstwie i chłodzie
Nie było dla niego miejsca w gospodzie
W drewnianej chatce pod lasem światełko mruga
Mróz ,wieje wiatrem i śnieżna szaruga
Przy lampie naftowej skromna chłopska rodzina
Dzień wigilijnej wieczerzy pacierzem zaczyna
Na wigilijnym stole świeca już płonie
Rodzice i dzieci do modlitwy składają dłonie
Gąsowski śpiewał “gdzie się podziały tamte prywatki”
A ja się pytam gdzie się podział klimat z drewnianej chatki?
Na wszystko był czas i wszystko było poukładane
Święta były tradycją przez wszystkich oczekiwane
Dzisiejszy świat zatracił już wszelakie wartości
Fałsz, obłuda i dookoła tyle złości
Zamiast tradycji biznes do marketów wkracza
I piękno tradycji tych świąt totalnie wypacza
Wigilia, Boże Narodzenie i św. Szczepana
To był czas radości i świętowania
Teraz gdy nadejdą święta jesteśmy już zmęczeni
Mrugającymi od dwóch miesięcy światełkami oślepieni
To wszystko niby raduje, lecz w sercu żal pozostaje
Bo ten przepych ni jak do stajenki przystaje
Dzisiaj do wigilii każdy z telefonem siada
Prawie wszędzie tak wygląda wigilijna biesiada
Rzadkość gdy się w domu kolędy usłyszy
A taka piękna kolęda „Wśród Nocnej Ciszy”
Lub inna ” Przybieżeli do Betlejem Pasterze”
Dziś po kolacji się rozchodzimy kończąc wigilijną wieczerzę…”Wigilia 2024, Roman Dawidziuk
Drodzy moi Parafianie i Goście, Przyjaciele!
Nie pełnych magii, ale ludzkich Świąt z Bożą Dzieciną w centrum.
Ze szczerością, zgodą i miłością względem drugiego człowieka.
Ze spokojem, dystansem do wydarzeń na świecie.
Z uśmiechem i akceptacją wspólnych spotkań rodzinnych w dobrym zdrowiu, Bożym błogosławieństwie i łasce, niech nasza droga życia będzie sercem malowana każdego dnia.
Tadeusz Drobinski
proboszcz
